Η ΑΤΡΑΠΟΣ

Διάρκεια:04.10΄

Από το βιβλίο ‘ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΜΥΗΣΕΙΣ’ ΤΟΜΟΣ ΙΙ ΣΕΛ. 893

Η ΑΤΡΑΠΟΣ

Μη ζητάς, Ω Δισευλογημένε, να επιτύχεις την πνευματική ουσία προτού ο νους απορροφήσει.

Δεν αναζητείται έτσι η σοφία.

Μόνο εκείνος που έχει το νου δεμένο και βλέπει τον κόσμο σαν σε καθρέπτη μπορεί ασφαλώς να του εμπιστευθούν την εσώτερη αίσθηση.

Μόνο εκείνος που γνωρίζει ότι οι πέντε αισθήσεις είναι πλάνη και ότι τίποτε δε μένει παρά οι δύο μπροστά, μπορεί να γίνει δεκτός στο μυστικό του μετατοπισμένου Σταυροειδούς.

Η ατραπός που διανύεται από τον Εξυπηρετητή είναι η ατραπός του πυρός που περνά δια μέσου της καρδιάς του και οδηγεί στην κεφαλή.

Δεν είναι η ατραπός της χαράς, ούτε η ατραπός του πόνου που οδηγεί στην απελευθέρωση ή που φέρνει τη σοφία.

Με την υπέρβαση των δύο, με το σμίξιμο του πόνου και της χαράς φθάνουμε στο στόχο.

Ο στόχος αυτός βρίσκεται κατ' ευθείαν μπροστά, όμοιος με ένα σημείο φωτός που φαίνεται στο σκοτάδι μιας χειμωνιάτικης νύχτας.

Αυτό το σημείο φωτός μπορεί να φέρνει στο νου το μικρό κερί κάποιας μελαγχολικής σοφίτας, μα – καθώς βαδίζουμε την ατραπό που οδηγεί στο φως με ανάμεικτη χαρά και λύπη, με το σμίξιμο του ζεύγους των αντιθέτων – το μικρό αυτό ψυχρό και τρεμάμενο σημείο αυξάνει με λάμψη σταθερή ωσότου έρθει στο νου του οδοιπόρου στο δρόμο το θερμό φως κάποιου αστραποβόλου λύχνου.

Προχώρα, ω Οδοιπόρε, με σταθερή υπομονή.

Ούτε κερί υπάρχει εκεί ούτε και λύχνος γήινος που τρέφεται με λάδι.

Η λαμπρότητα όλο και αυξάνει ωσότου τελειώνει η ατραπός με δόξας αστραποβολή και ο οδοιπόρος μες τη νύχτα παιδί του ηλίου γίνεται και εισέρχεται μέσα στις πύλες αυτής της σφαίρας της λαμπρής.

ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ

Διάρκεια:08.10΄

ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ

Υπάρχει ένα ποτήρι μπροστά στα χείλη αυτών που πίνουν, και το κρατούν οι τέσσερις μεγάλοι Κύριοι του Κάρμα.

Το ποτό στο ποτήρι πρέπει να ρουφηχθεί ως την τελευταία στάλα,

μπορεί κάποια φορά να γεμίσει το ποτήρι με πιο καθαρό και γλυκό ποτό.

Και οι επτά της κοσμικής Αγάπης Κύριοι την ώρα περιμένουν να γεμίσει.

Δεν είναι κάτι το ποτήρι.

Το υγρό στάζει σταγόνα με σταγόνα. Δε θα αδειάσει όλο μέχρι την ύστατη ώρα που ο Προσκυνητής θα πάρει το ποτήρι. Θα το σηκώσει απ’ τα χέρια Εκείνων που σκυμμένοι το κρατούν στα χείλη του. Μέχρι εκείνη τη μέρα κρατούν το ποτήρι και με ενδόμυχο τυφλό φόβο πίνει ο Προσκυνητής. Μετά απ’ αυτή την ώρα υψώνει το κεφάλι του.

Βλέπει πέρα το φως.

Παίρνει το ποτήρι και με λαμπρή χαρά το αδειάζει μέχρι τον πάτο.

Το περιεχόμενο αλλάζει. Το πικρό γίνεται πια γλυκό.

Η πύρινη ουσία χάθηκε σε ψυχρές, ζωοδότριες ροές.

Το πυρ που απορροφήθηκε, έκαψε και σημάδεψε και ξέρανε.

Το ποτό που τώρα πίνεται ηρεμεί τα καψίματα. Γιατρεύει τις ουλές και διαπερνά τα πάντα.

Οι Τέσσερις σκύβουν και βλέπουν το έργο. Αφήνουν το ποτήρι του Κάρμα.

Οι στοργικοί Κύριοι της Κοσμικής Αγάπης ανακατεύουν τότε ένα άλλο υγρό και – όταν αδειάσει το ποτήρι (αδειάσει με συνειδητή θέληση) – χύνουν εκείνο που χρειάζεται τώρα για ευρύτερη, μεγαλύτερη ζωή.

Αν το ποτήρι δε χρησιμοποιηθεί, δε γεμίσει, δεν αδειάσει και θεωρηθεί σαν τίποτε,

δεν μπορεί με ασφάλεια να κρατήσει εκείνο που θα δοθεί αργότερα.

Αλλά όταν ο Προσκυνητής στραγγίξει το ποτήρι, τότε στρέφεται στο βασανισμένο κόσμο.

Το ποτήρι που άδειασε, γέμισε ξανά κι αρνήθηκε την ιδιοτελή ανάγκη.

Με το ποτήρι στο χέρι φροντίζει τις ανάγκες των μαχόμενων ανθρώπων που βαδίζουν μαζί του στο δρόμο. Το ποτό της αγάπης, του ιερού πυρός, της ψυχρής ζωοδότριας ροής δεν το υψώνει πια για τον εαυτό του, αλλά το κρατά για τους άλλους. Στο δρόμο του κουρασμένου ανθρώπου γίνεται ένας Κύριος της Δύναμης – δύναμης που κέρδισε με το έργο που εκτέλεσε, δύναμης που απέκτησε με τη συνειδητή θέληση. Με άδειο το ποτήρι του Κάρμα κερδίζει το δικαίωμα να υπηρετεί.

Κοίτα, ω Προσκυνητή, το στόχο. Δες να λάμπει μπροστά η δόξα που περιβάλλει και το φως που τίποτε δεν μπορεί να σκοτεινιάσει. Άρπαξε το ποτήρι και γοργά άδειασέ το, μην καθυστερείς για τον πόνο. Το άδειο ποτήρι, το σταθερό χέρι, η στέρεη και δυνατή προσπάθεια οδηγούν σε μια στιγμή αγωνίας κι έπειτα σε ακτινοβόλο ζωή.

Ο ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΕΙ

Διάρκεια:07.00΄

Ο ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΕΙ

Άκουσε, ω Προσκυνητή, την ψαλμωδία του Λόγου από τους μεγάλους Κυρίους των Ντέβα.

Σίγασε όλους τους κραδασμούς της γης, ηρέμησε τις ασταμάτητες προσπάθειες του κατώτερου νου και αφουγκράσου με αυτί προσεκτικό τους ήχους που υψώνονται στο θρόνο του Λόγου.

Μόνο όσοι έχουν αγνή καρδιά μπορούν να ακούσουν, μόνο οι πράοι μπορούν να απαντήσουν.

Οι θυελλώδεις ήχοι όλης της γήινης διαμάχης, οι οξείς κραδασμοί της υδάτινης σφαίρας, η βροντερή νότα που σημειώνει το ρόλο της σκέψης, σβήνουν τον ήχο και αποκλείουν τον τόνο.

Αυτός που είναι μέσα του σιωπηλός, ήρεμος και ήσυχος, αυτός που τα βλέπει όλα δια μέσου του θείου Φωτός και δεν οδηγείται από το φως που ανακλάται στις τριπλές σφαίρες, αυτός σύντομα θ’ ακούσει.

Έξω από τον αιθέρα που μας περιβάλλει θα ηχήσει μια νότα στο αυτί του που δε θα μοιάζει με τους φθόγγους που αντηχούν μέσα στο γήινο κόσμο.

Άκουσε, ω Προσκυνητή, γιατί όταν αυτός ο ήχος αντηχήσει με χρωματισμένους κραδασμούς πάνω στην εσωτερική αίσθηση, να ξέρεις ότι έχεις φθάσει ένα σημείο που δείχνει μια μεγάλη μετάβαση.

Πρόσεξε τότε, ω Προσκυνητή, για τον ερχομό αυτής της ώρας.

Με αγνή προσπάθεια πλησίασε κοντύτερα σ’ αυτό τον Ήχο.

Γνώριζε, όταν ο τόνος του απηχεί δια μέσου της ομιχλώδους αυγής, ή στο γλυκό ηλιόφωτο ηχεί απαλά στο αυτί, ότι η εσώτερή σου ακοή γοργά θα γίνει μια πιο πλατιά αίσθηση και τη θέση της θα δώσει στην όραση και τέλεια κατανόηση.

Γνώριζε, πότε η μουσική των σφαιρών φθάνει σε σένα νότα με τη νότα,είτε αντηχεί στη γεμάτη καταχνιά αυγή ή στον ήλιο του μεσημεριού, ή στη δροσιά του βραδινού, ή μέσα στη νύχτα τη βαθιά, ότι στο ρυθμικό της τόνο βρίσκεται μυστική αποκάλυψη.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ

Διάρκεια:05.30΄

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ

Πού είναι η πύλη, ω Λανού, που φυλάει τον τριπλό-δρόμο;

Μέσα στην ιερή καρδιά Εκείνου που είναι η τριπλή Ατραπός.

Φθάνω στην πύλη και περνώ μέσα, δια μέσου της πλατιάς συμπόνιας, μπαίνοντας έτσι στην Καρδιά.

Πόσες πύλες υπάρχουν, ω Διαβάτη του Δρόμου;

Οι πύλες είναι επτά και καθεμιά στο κέντρο οδηγεί μιας μεγάλης σφαίρας μακαριότητας.

Από αυτόν που ζητά να μάθει, πρέπει να βρεθεί η πρώτη πύλη.

Όταν μπει σ’ αυτή, με κύκλους περιοδικούς θα βρει τις άλλες έξι.

Μιλάς για την πλατιά συμπόνια πως είναι το κλειδί που ανοίγει διάπλατα τις πύλες.

Εξήγησε με λέξεις πιο απλές την ανάγκη που αυτή προϋποθέτει.

Προϋποθέτει.

Την ανάγκη για ευγενική ευσπλαχνία, που γνωρίζει και βλέπει κι ακόμα κατανοεί.

Την ανάγκη για κρυστάλλινα δάκρυα για να ξεπλένουν τα αμαρτήματα του αδελφού.

Την ανάγκη για πύρινο θάρρος που μπορεί να κρατήσει το χέρι του αδελφού και που μπορεί να τον σηκώσει και υψώσει μέσα από το κόσμο που κραυγάζει “όχι”.

Την ανάγκη κατανόησης, που έχει δοκιμάσει και γνωρίσει.

Η απόκρυφη αίσθηση της εναδικότητας πρέπει να οδηγεί μέσα στην πύλη.

Τι άλλο μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην πύλη της Ατραπού;

Πρώτα η συμπόνια και η συνειδητή εναδικότητα.

Θάνατος έπειτα σε κάθε μορφή που συγκρατεί και κρύβει τη ζωή.

Σοφία έπειτα που συνδέεται με μάθηση και η σοφή του Λόγου χρήση.

Λαλιά μιας απόκρυφης ιδιότητας και η σιγή του Κέντρου, που συγκρατείται στο θόρυβο όλου του κόσμου.

Μπορείς, ω Λανού, να σμίξεις αυτές τις σκέψεις σε μια τριπλή μορφή;

Πρώτα Εναδικότητα, έπειτα ο Λόγος και τελικά Ανάπτυξη.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Διάρκεια:01.30΄

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ένα κέντρο ιώδες σε σφαίρα από κίτρινο που συγχωνεύεται σε ερυθρό.

Το κίτρινο αναπτύσσει και προστατεύει. Περικαλύπτει τον πυρήνα.

Όταν αποκτήσεις τη σημασία του ιώδους, οι νόμοι της υγείας και της μαγνητικής ανακούφισης δεν είναι πια σφραγισμένοι.

Η σφραγίδα χαλαρώνει από τους ντέβα της σκιάς.

Το κίτρινο πλησιάζει το ιώδες και το ερυθρό προοδεύει.

Οι τάξεις πλησιάζουν και η συνεργασία είναι εφικτή.

Με τη χαλάρωση της σφραγίδας η πύλη ανοίγει.

Τα τρία αυτά είναι οι μεγάλοι Αρωγοί και στα χέρια Τους βρίσκεται η γνώση για την επόμενη γενιά. Πλησίασε.

Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΠΥΛΗ

Διάρκεια:04.50΄

Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΠΥΛΗ

Ένας πελώριος κώνος πυρός φαίνεται στο μέσο μιας άνυδρης ερήμου.

Ένας άνθρωπος στέκει απέναντι σε στάση δισταγμού.

Ο κώνος βρίσκεται ανάμεσα στον άνθρωπο και σε μια γόνιμη χώρα.

Ύψωσε τον κώνο από την άνυδρη ερημιά.

Μόνο η θερμότητά του είναι αισθητή και μόνο η λάμψη του γίνεται ορατή.

Οι φλόγες του σάρωσαν τη χώρα κι άφησαν γυμνή την έρημο.

Ακτινοβολεί φωτιά που κατακαίει τα πάντα μπροστά του.

Όλα τα πράσινα πράγματα πεθαίνουν και οι κάτοικοι της σφαίρας υποχωρούν μπροστά στη φλόγα του, που καψαλίζει και καίει, σκληρή και υπέροχη.

Λευκή είναι η εσωτερική του καρδιά, ερυθρή η φλόγα που τον περιβάλλει και κίτρινη η φωτιά που απλώνεται.

Σαν μανδύας άγριας θερμότητας σταματά την όραση και σκοτεινιάζει τα παραπέρα.

Σαν ένα σάβανο ροδοκόκκινο με βαθιά πορτοκαλένια απόχρωση καλύπτει όλη την απόσταση.

Έξω από τη χώρα τη γεμάτη και πράσινη, μέσα από την άνυδρη ερημιά ταξίδεψε ο Προσκυνητής.

Δε διατήρησε κάτι κι ούτε φύλαξε κάτι, εκτός από την ισχυρή του επιθυμία.

Πίσω στο δρόμο δεν μπορεί να πάει, αλλά μπροστά στη φωτιά.

Έξω από αυτό τον πύρινο κώνο, αντηχώντας από την καρδιά του, γοργά στα αυτιά του μια φωνή είπε: “Ιδού ο τόπος του Θεού”.

Έξω από τον πύρινο κώνο μια νότα έφθασε στο αυτί του που άγγιξε μια χορδή μέσα στο στήθος του και ξύπνησε γοργή απόκριση.

Προχώρησε, ω Προσκυνητή, στη φλόγα.

Αψήφησε την άγρια θέρμη του πυρός.

Έμπα μέσα στην πύλη που κρύβεται από το φως της.

Η θύρα είναι εκεί, αόρατη, άγνωστη, φυλασσόμενη από τους Κυρίους της Φλόγας.

Βαθιά στην καρδιά του κίτρινου, κρυμμένο από την εξωτερική στεφάνη, βρίσκεται το κλειδί που κρατά κρυμμένο το μυστικό.

Το κατώφλι αυτής της εσωτερικής θύρας, το αόρατο σκαλί που πρέπει να πατηθεί, θα συναντήσει τα πόδια στην άκρη της φλόγας.

Άπλωσε το χέρι κι άγγιξε τη θύρα, χτύπα τρεις φορές με πρόθεση αγνή.

Μια φωνή θ’ απαντήσει σ’ αυτή την κλήση.

Οι λέξεις θα ηχήσουν:

“Ποιος ζητά το δρόμο;”

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ - ΕΝΑ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Διάρκεια:05.10΄

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

Το κλειδί το πρώτο βρίσκεται κρυμμένο κάτω από το Κατώφλι, φυλάσσεται από το Φύλακα.

Αυτός που εισβάλλει πρέπει να σκύψει και να αρπάξει μετά από έρευνα επίμονα αποφασιστική.

Το χέρι που αδράχνει το κλειδί πρέπει να έχει το σημάδι των καρφιών στο κέντρο που βρίσκεται εκεί.

Όταν αυτό γίνει, η πρώτη θύρα θα ανοίξει.

Το δεύτερο κλειδί βρίσκεται στο Κατώφλι, πάνω στο σωρό των αγκαθιών.

Από τα κέντρα των ποδιών πρέπει να χύνεται το αίμα που διαλύει όλα τα εμπόδια.

Στα αιματοβαμμένα πόδια και στα χέρια με τα σημάδια των καρφιών βρίσκεται κρυμμένο το μυστικό.

Αναζήτησέ τα.

Τότε η δεύτερη θύρα θα ανοίξει με το άγγιγμά σου.

Το τρίτο κλειδί βρίσκεται στο μισό δρόμο.

Ακριβώς στο ύψος της καρδιάς φαίνεται το κλειδί.

Προτού αρπαγεί και χρησιμοποιηθεί, η λόγχη πρέπει να τρυπήσει και έτσι το αίμα να χυθεί, καθαρίζοντας και ολοκληρώνοντας.

Μόνο όσοι έχουν έτσι εξαγνισθεί μπορούν να αδράξουν το κλειδί και να περάσουν από την τρίτη θύρα.

ΕΝΑ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Το κλειδί βρέθηκε, και με την πίεση των χεριών στην υπηρεσία του Φωτός και με την παλλόμενη από αγάπη καρδιά στρέφεται αυτό το κλειδί.

Τότε η θύρα ανοίγει διάπλατα.

Με πόδια βιαστικά ο άνθρωπος που σπεύδει προς το φως μπαίνει σε αυτή τη θύρα.

Έπειτα περιμένει.

Κρατά τη θύρα μισάνοιχτη για εκείνους που ακολουθούν μετά κι έτσι – στην πράξη – περιμένει.

Μια Φωνή αντηχεί:

Αδελφέ μου, κλείσε αυτή τη θύρα, γιατί ο καθένας πρέπει να γυρίσει το κλειδί με τα δικά του χέρια και ο καθένας πρέπει να μπει μέσα από αυτή τη θύρα μόνος.

Το αστραφτερό φως μέσα στο Ναό του Κυρίου δεν είναι για όλους την ίδια στιγμή ή την ίδια ώρα κάθε μέρας.

Καθένας γνωρίζει την ώρα του.

Η ώρα σου είναι Τώρα.

Έτσι, αδελφέ, κλείσε αυτή τη θύρα.

Να θυμάσαι, αυτοί που είναι πίσω δεν ξέρουν ότι η θύρα έχει ανοίξει ή ότι η θύρα έχει κλείσει.

Δεν τη βλέπουν.

Μείνε μ’ αυτή τη σκέψη, αδελφέ μου, και περνώντας μέσα από αυτή τη θύρα, κλείσε την προσεκτικά και μπες σ’ ένα άλλο στάδιο πάνω στον ανηφορικό Δρόμο – μόνος, όμως όχι μόνος.

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ - Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Διάρκεια:02.30΄

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Στη μυστική Καρδιά, με τους δυο της λοβούς, βρίσκεται το κλειδί της δεξαμενής.

Στην έξοδο και την επιστροφή γίνεται ο σταυρός.

Στέκει στο μέσον, με τη δεξιά και την αριστερή ατραπό σε κάθε πλευρά.

Εκεί σταυρώνεται ο άνθρωπος,

με τις δύο στο κάθε χέρι – τη μια δεξιά και την άλλη αριστερά.

Στην κατανόηση του κλειδιού, στο άνοιγμα και κλείσιμο των θυρών, βρίσκεται ζωή αιώνια.

Γνώρισε και κατανόησε.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Στο Σταυρό κρύβεται Φως.

Ο κάθετος και ο οριζόντιος με αμοιβαία τριβή δημιουργούν.

Ένας σταυρός που κραδαίνεται σπινθηροβολεί και η κίνηση παράγεται.

Όταν ο κάθετος αναλαμβάνει τον οριζόντιο, επέρχεται πραλάγια.

Εξέλιξη είναι η κίνηση του οριζόντιου σε ευθεία θετικότητα.

Στο μυστικό της διεύθυνσης βρίσκεται η κρυμμένη σοφία.

Στη δοξασία της απορρόφησης βρίσκεται η ικανότητα της θεραπευτικής .

Στο σημείο που γίνεται η γραμμή και η γραμμή γίνεται σταυρός είναι η εξέλιξη.

Στο σταυρό που κραδαίνεται οριζόντια βρίσκεται η σωτηρία και η ειρήνη της πραλάγια.

ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ

Διάρκεια:07.00΄

Το κατώτερο κύπελλο υψώνεται σαν ένα λουλούδι με μαύρο ή σκοτεινό χρώμα.

Πληκτικό φαίνεται στην εξωτερική όραση, μέσα όμως λάμπει μερικές φορές ένα φως και συντρίβει την πλάνη.

Το δεύτερο κύπελλο υψώνεται έξω από το κατώτερο περίβλημα όπως το λουλούδι από τον πράσινο κάλυκα.

Το χρώμα του είναι ρόδινο με πολλές αποχρώσεις.

Και στο θεατή φαίνεται σαν να μπορεί το χρώμα να υπερβεί το εσώτερο λαμπρό φως.

Αλλά αυτό είναι πλάνη που τη διαλύει ο χρόνος.

Το τρίτο κύπελλο τα υπερβαίνει όλα και ανοίγει πλατιά και έγκαιρα τα πέταλά του.

Εμφανίζεται το κυανούν και σμίγει με το ρόδινο, σχηματίζοντας στην αρχή μια βαθιά αδιαπέραστη σκιά που αποκλείει το φως.

Μέσα στα τρία, βαθιά κρυμμένο στην καρδιά, μικροσκοπτικό στην αρχή και όμως συνεχώς αυξανόμενο, λάμπει το θείο Φως.

Το Φως αυτό, με την ακτινοβόλο θερμότητα και τον έμφυτο θείο παλμό, δομεί από μόνο του ένα ιριδίζον περίβλημα.

Αναδύεται από το τριπλό κύπελλο σαν μια επιπλέουσα φυσαλίδα πάνω σε ένα λουλούδι.

Μέσα σ’ αυτό το ιριδίζον περίβλημα καίει η εσωτερική Φλόγα και με τη σειρά της κατακαίει το κατώτερο χονδροειδές υλικό.

Ακόμη καθώς προσεγγίζεται η Ατραπός, διαυγέστερα διαλάμπει το φως.

Από το χονδροειδές και σκοτεινό κύπελλο που αποτελεί το θεμέλιο λάμπει επουράνιο φως, ωσότου όλοι όσοι βλέπουν την ακτινοβολία φωνάξουν μέσα τους:

“Ιδού, ένας Θεός είναι εδώ”.

Εμπρός από το ρόδινο κύπελλο λάμπει η εσωτερική φλόγα, μέχρι γοργά το κόκκινο της γήινης επιθυμίας γίνει η λάμψη της φωτιάς του ουρανού και όλα χαθούν εκτός από την έφεση που δε σκιάζει το ποτήρι με καρμικό χρώμα.

Εμπρός από το κυανούν κύπελλο λάμπει και φέγγει το εσωτερικό θείο Φως μέχρι να καούν και να φύγουν όλες οι μορφές και δε μένει κάτι εκτός από μια θεία Αφαίρεση.

Δε μένει κάτι, παρά μόνο τα κελύφη από κάτω, παρά μόνο oι μορφές για χρήση, και στο κορύφωμα ποιο παράξενο συμβάν γίνεται ορατό;

Στάσου, ω Προσκυνητή, στην παράξενη εμφάνιση, με σκυμμένο κεφάλι παρακολούθησε την πρόοδο του πυρός.

Αργά το τριπλό κύπελλο γίνεται βωμός και από τον τριπλό αυτό βωμό ανεβαίνει το πυρ στην Πηγή του.

Καθώς ανεβαίνει και απλώνεται η εσωτερική φλόγα, η ομορφιά της κεντρικής σφαίρας, φωτισμένη με λευκή ακτινοβολία, κάνει τους κόσμους να σταθούν και να φωνάξουν:

“Ιδού, ένας Θεός είναι εδώ”.

Πάντα οι φλόγες ανεβαίνουν ψηλότερα, πάντα η θέρμη κυλά μέχρι – τη στιγμή της ορισμένης ώρας – η φλόγα καταστρέψει τα πάντα και όλα χαθούν, το έργο των αιώνων περνά σε μια στιγμή στην ανυπαρξία.

Μα εμπρός από την τετραπλή φωτιά, πάνω από το βωμό των αιώνων αναπηδά η Απελευθερωμένη Μία, η Φλόγα.

Πίσω στη φωτιά του Κόσμου ξεπηδά η διπλή φλόγα.

Μέσα στα Τρία απορροφάται η ουσία και γίνεται ένα με την Πηγή της.

Η Σπίθα γίνεται η Φλόγα, η Φλόγα γίνεται η Φωτιά, και αποτελεί μέρος της μεγάλης Κοσμικής αστραποβολής που κρατά το μυστικό του Πέντε που είναι κρυμμένο μέσα στην καρδιά.

ΕΝΑ ΜΑΝΤΡΑΜ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ

Διάρκεια:04.10΄

Η εστία του φωτός μέσα στο φλεγόμενο τόξο, ω Προσκυνητή πάνω στην Οδό, αυξάνει και ελαττώνεται καθώς η προσήλωση αυστηρή ή όχι προδίδει το σκοπό μέσα στην καρδιά.

Η εστία αυτή είναι πάντα εκεί, απαρατήρητη και αόρατη.

Σκοτεινή και θλιβερή είναι η νύχτα και πονεμένη η καρδιά του αφώτιστου Προσκυνητή.

Η νύχτα είναι σκοτεινή αλλά η θλίψη δε γίνεται αισθητή όταν μέσα στη σκοτεινή θύρα φαίνεται το ζωηρό απατηλό φως, το φως που τρεμοσβήνει πάντα μπροστά, πλανεύοντας με το φέγγος του τον Προσκυνητή που πάντα προχωρεί.

Έξι φορές μπορεί ν’ αυξηθεί και να ελαττωθεί το φως, έξι φορές η λάμψη του γίνεται αισθητή, αλλά στην έβδομη ώρα της λάμψης η Φλόγα ξεπηδά ξαφνικά.

Έξι φορές η Φλόγα ξεπηδά, έξι φορές αρχίζει η καύση, αλλά στην έβδομη ώρα ο βωμός χάνεται από τη θέα και μόνο η Φλόγα φαίνεται.

Έξι φορές ο κύκλος του καυστικού πυρός, έξι φορές η βουερή κάμινος καίει και ξεχωρίζει, αλλά

κατά την έβδομη δε μένει κάτι εκτός από την ανερχόμενη Φλόγα που ανεβαίνει στο Τριαδικό Πνεύμα.

Έξι φορές η Φλόγα ανεβαίνει, έξι φορές το νέφος αποτραβιέται, αλλά την έβδομη δε φαίνεται κάτι εκτός από το αιώνιο πυρ.

Έξι φορές οι φλόγες απορροφούν το ύδωρ, έξι φορές η υγρασία εξαφανίζεται, αλλά κατά την έβδομη μεγάλη απορρόφηση δε μένει κάτι εκτός από ιριδίζον πυρ.

Τρεις φορές το πυρ περιτυλίγει, τρεις φορές ο ήλιος υποχωρεί.

Κατά την τέταρτη το έργο έχει γίνει και δε μένει κάτι εκτός από την πρωτογενή Φλόγα.

Η Φλόγα απορροφά, περιστρέφεται, παίρνει και παραμένει.

Όταν όλα όσα υπάρχουν έχουν διαβεί τη Φλόγα, τότε Χρόνος δεν υπάρχει.