ΕΝΑ ΜΑΝΤΡΑΜ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ

Διάρκεια:04.10΄

Η εστία του φωτός μέσα στο φλεγόμενο τόξο, ω Προσκυνητή πάνω στην Οδό, αυξάνει και ελαττώνεται καθώς η προσήλωση αυστηρή ή όχι προδίδει το σκοπό μέσα στην καρδιά.

Η εστία αυτή είναι πάντα εκεί, απαρατήρητη και αόρατη.

Σκοτεινή και θλιβερή είναι η νύχτα και πονεμένη η καρδιά του αφώτιστου Προσκυνητή.

Η νύχτα είναι σκοτεινή αλλά η θλίψη δε γίνεται αισθητή όταν μέσα στη σκοτεινή θύρα φαίνεται το ζωηρό απατηλό φως, το φως που τρεμοσβήνει πάντα μπροστά, πλανεύοντας με το φέγγος του τον Προσκυνητή που πάντα προχωρεί.

Έξι φορές μπορεί ν’ αυξηθεί και να ελαττωθεί το φως, έξι φορές η λάμψη του γίνεται αισθητή, αλλά στην έβδομη ώρα της λάμψης η Φλόγα ξεπηδά ξαφνικά.

Έξι φορές η Φλόγα ξεπηδά, έξι φορές αρχίζει η καύση, αλλά στην έβδομη ώρα ο βωμός χάνεται από τη θέα και μόνο η Φλόγα φαίνεται.

Έξι φορές ο κύκλος του καυστικού πυρός, έξι φορές η βουερή κάμινος καίει και ξεχωρίζει, αλλά

κατά την έβδομη δε μένει κάτι εκτός από την ανερχόμενη Φλόγα που ανεβαίνει στο Τριαδικό Πνεύμα.

Έξι φορές η Φλόγα ανεβαίνει, έξι φορές το νέφος αποτραβιέται, αλλά την έβδομη δε φαίνεται κάτι εκτός από το αιώνιο πυρ.

Έξι φορές οι φλόγες απορροφούν το ύδωρ, έξι φορές η υγρασία εξαφανίζεται, αλλά κατά την έβδομη μεγάλη απορρόφηση δε μένει κάτι εκτός από ιριδίζον πυρ.

Τρεις φορές το πυρ περιτυλίγει, τρεις φορές ο ήλιος υποχωρεί.

Κατά την τέταρτη το έργο έχει γίνει και δε μένει κάτι εκτός από την πρωτογενή Φλόγα.

Η Φλόγα απορροφά, περιστρέφεται, παίρνει και παραμένει.

Όταν όλα όσα υπάρχουν έχουν διαβεί τη Φλόγα, τότε Χρόνος δεν υπάρχει.