ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ

Διάρκεια:08.10΄

ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ

Υπάρχει ένα ποτήρι μπροστά στα χείλη αυτών που πίνουν, και το κρατούν οι τέσσερις μεγάλοι Κύριοι του Κάρμα.

Το ποτό στο ποτήρι πρέπει να ρουφηχθεί ως την τελευταία στάλα,

μπορεί κάποια φορά να γεμίσει το ποτήρι με πιο καθαρό και γλυκό ποτό.

Και οι επτά της κοσμικής Αγάπης Κύριοι την ώρα περιμένουν να γεμίσει.

Δεν είναι κάτι το ποτήρι.

Το υγρό στάζει σταγόνα με σταγόνα. Δε θα αδειάσει όλο μέχρι την ύστατη ώρα που ο Προσκυνητής θα πάρει το ποτήρι. Θα το σηκώσει απ’ τα χέρια Εκείνων που σκυμμένοι το κρατούν στα χείλη του. Μέχρι εκείνη τη μέρα κρατούν το ποτήρι και με ενδόμυχο τυφλό φόβο πίνει ο Προσκυνητής. Μετά απ’ αυτή την ώρα υψώνει το κεφάλι του.

Βλέπει πέρα το φως.

Παίρνει το ποτήρι και με λαμπρή χαρά το αδειάζει μέχρι τον πάτο.

Το περιεχόμενο αλλάζει. Το πικρό γίνεται πια γλυκό.

Η πύρινη ουσία χάθηκε σε ψυχρές, ζωοδότριες ροές.

Το πυρ που απορροφήθηκε, έκαψε και σημάδεψε και ξέρανε.

Το ποτό που τώρα πίνεται ηρεμεί τα καψίματα. Γιατρεύει τις ουλές και διαπερνά τα πάντα.

Οι Τέσσερις σκύβουν και βλέπουν το έργο. Αφήνουν το ποτήρι του Κάρμα.

Οι στοργικοί Κύριοι της Κοσμικής Αγάπης ανακατεύουν τότε ένα άλλο υγρό και – όταν αδειάσει το ποτήρι (αδειάσει με συνειδητή θέληση) – χύνουν εκείνο που χρειάζεται τώρα για ευρύτερη, μεγαλύτερη ζωή.

Αν το ποτήρι δε χρησιμοποιηθεί, δε γεμίσει, δεν αδειάσει και θεωρηθεί σαν τίποτε,

δεν μπορεί με ασφάλεια να κρατήσει εκείνο που θα δοθεί αργότερα.

Αλλά όταν ο Προσκυνητής στραγγίξει το ποτήρι, τότε στρέφεται στο βασανισμένο κόσμο.

Το ποτήρι που άδειασε, γέμισε ξανά κι αρνήθηκε την ιδιοτελή ανάγκη.

Με το ποτήρι στο χέρι φροντίζει τις ανάγκες των μαχόμενων ανθρώπων που βαδίζουν μαζί του στο δρόμο. Το ποτό της αγάπης, του ιερού πυρός, της ψυχρής ζωοδότριας ροής δεν το υψώνει πια για τον εαυτό του, αλλά το κρατά για τους άλλους. Στο δρόμο του κουρασμένου ανθρώπου γίνεται ένας Κύριος της Δύναμης – δύναμης που κέρδισε με το έργο που εκτέλεσε, δύναμης που απέκτησε με τη συνειδητή θέληση. Με άδειο το ποτήρι του Κάρμα κερδίζει το δικαίωμα να υπηρετεί.

Κοίτα, ω Προσκυνητή, το στόχο. Δες να λάμπει μπροστά η δόξα που περιβάλλει και το φως που τίποτε δεν μπορεί να σκοτεινιάσει. Άρπαξε το ποτήρι και γοργά άδειασέ το, μην καθυστερείς για τον πόνο. Το άδειο ποτήρι, το σταθερό χέρι, η στέρεη και δυνατή προσπάθεια οδηγούν σε μια στιγμή αγωνίας κι έπειτα σε ακτινοβόλο ζωή.