ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ

Διάρκεια:07.00΄

Το κατώτερο κύπελλο υψώνεται σαν ένα λουλούδι με μαύρο ή σκοτεινό χρώμα.

Πληκτικό φαίνεται στην εξωτερική όραση, μέσα όμως λάμπει μερικές φορές ένα φως και συντρίβει την πλάνη.

Το δεύτερο κύπελλο υψώνεται έξω από το κατώτερο περίβλημα όπως το λουλούδι από τον πράσινο κάλυκα.

Το χρώμα του είναι ρόδινο με πολλές αποχρώσεις.

Και στο θεατή φαίνεται σαν να μπορεί το χρώμα να υπερβεί το εσώτερο λαμπρό φως.

Αλλά αυτό είναι πλάνη που τη διαλύει ο χρόνος.

Το τρίτο κύπελλο τα υπερβαίνει όλα και ανοίγει πλατιά και έγκαιρα τα πέταλά του.

Εμφανίζεται το κυανούν και σμίγει με το ρόδινο, σχηματίζοντας στην αρχή μια βαθιά αδιαπέραστη σκιά που αποκλείει το φως.

Μέσα στα τρία, βαθιά κρυμμένο στην καρδιά, μικροσκοπτικό στην αρχή και όμως συνεχώς αυξανόμενο, λάμπει το θείο Φως.

Το Φως αυτό, με την ακτινοβόλο θερμότητα και τον έμφυτο θείο παλμό, δομεί από μόνο του ένα ιριδίζον περίβλημα.

Αναδύεται από το τριπλό κύπελλο σαν μια επιπλέουσα φυσαλίδα πάνω σε ένα λουλούδι.

Μέσα σ’ αυτό το ιριδίζον περίβλημα καίει η εσωτερική Φλόγα και με τη σειρά της κατακαίει το κατώτερο χονδροειδές υλικό.

Ακόμη καθώς προσεγγίζεται η Ατραπός, διαυγέστερα διαλάμπει το φως.

Από το χονδροειδές και σκοτεινό κύπελλο που αποτελεί το θεμέλιο λάμπει επουράνιο φως, ωσότου όλοι όσοι βλέπουν την ακτινοβολία φωνάξουν μέσα τους:

“Ιδού, ένας Θεός είναι εδώ”.

Εμπρός από το ρόδινο κύπελλο λάμπει η εσωτερική φλόγα, μέχρι γοργά το κόκκινο της γήινης επιθυμίας γίνει η λάμψη της φωτιάς του ουρανού και όλα χαθούν εκτός από την έφεση που δε σκιάζει το ποτήρι με καρμικό χρώμα.

Εμπρός από το κυανούν κύπελλο λάμπει και φέγγει το εσωτερικό θείο Φως μέχρι να καούν και να φύγουν όλες οι μορφές και δε μένει κάτι εκτός από μια θεία Αφαίρεση.

Δε μένει κάτι, παρά μόνο τα κελύφη από κάτω, παρά μόνο oι μορφές για χρήση, και στο κορύφωμα ποιο παράξενο συμβάν γίνεται ορατό;

Στάσου, ω Προσκυνητή, στην παράξενη εμφάνιση, με σκυμμένο κεφάλι παρακολούθησε την πρόοδο του πυρός.

Αργά το τριπλό κύπελλο γίνεται βωμός και από τον τριπλό αυτό βωμό ανεβαίνει το πυρ στην Πηγή του.

Καθώς ανεβαίνει και απλώνεται η εσωτερική φλόγα, η ομορφιά της κεντρικής σφαίρας, φωτισμένη με λευκή ακτινοβολία, κάνει τους κόσμους να σταθούν και να φωνάξουν:

“Ιδού, ένας Θεός είναι εδώ”.

Πάντα οι φλόγες ανεβαίνουν ψηλότερα, πάντα η θέρμη κυλά μέχρι – τη στιγμή της ορισμένης ώρας – η φλόγα καταστρέψει τα πάντα και όλα χαθούν, το έργο των αιώνων περνά σε μια στιγμή στην ανυπαρξία.

Μα εμπρός από την τετραπλή φωτιά, πάνω από το βωμό των αιώνων αναπηδά η Απελευθερωμένη Μία, η Φλόγα.

Πίσω στη φωτιά του Κόσμου ξεπηδά η διπλή φλόγα.

Μέσα στα Τρία απορροφάται η ουσία και γίνεται ένα με την Πηγή της.

Η Σπίθα γίνεται η Φλόγα, η Φλόγα γίνεται η Φωτιά, και αποτελεί μέρος της μεγάλης Κοσμικής αστραποβολής που κρατά το μυστικό του Πέντε που είναι κρυμμένο μέσα στην καρδιά.